Beschrijving
‘Mijn hand trilt als ik de envelop open. Ik haal er twee foto’s uit. En een dun velletje papier met daarop een datum en twee regels in hetzelfde handschrift als op de envelop: ‘Veel weten is veel begrijpen. Veel begrijpen is veel vergeven.”
Als Magda’s ouders gaan verhuizen naar een aanleunwoning is zij, als enige dochter, de aangewezen persoon om hen te helpen hun leven in te pakken. Tussen alle veilig opgeborgen herinneringen vindt Magda een briefje. Het is een aanwijzing van haar vader, de man die slechts een plaats in de coulissen van haar leven heeft.
Met dit briefje zet hij haar op een spoor dat haar terugbrengt naar haar eigen geschiedenis en dat van haar moeder.
Wat altijd verborgen was gebleven komt in het licht.
Marianne Grandia over Waterval: ‘Al op de allereerste bladzijde dook ik direct in het diepe, en kwam pas op de laatste bladzijde bijna ademloos weer boven.’
Laatste exemplaar !
